Recensie Metejoor ★★★

Afgeraden hadden ze het Metejoor om een concert te geven in het Sportpaleis. Uiteindelijk werden het er 2 dit weekend voor in totaal zo’n 34.000 toeschouwers. De 32-jarige zanger sloeg namelijk het advies in de wind. Tja, als je zoiets leest als recensent die wat aan de zijlijn notities neemt, dan voelt dat al snel als een bal die voor de goal gelegd wordt. Je moet hem er alleen nog intrappen door te bewijzen dat het inderdaad geen goed idee was, te vroeg, 7 jaar na zijn eerste single en 2 jaar na zijn debuutalbum. Punt is dat Metejoor in het Sportpaleis toonde dat ie wel degelijk op zijn plaats staat in de grootste concertzaal van het land. Maar niet altijd gaf ie ons die indruk.

Want net zoals ie dankzij ‘1 op een miljoen’, zijn duet met de Nederlandse Babet doorbrak, waren het tijdens het optreden van Metejoor ook de Nederlanders die het niveau van de show wisten op te trekken naast de trommelaars die her en der verspreid op de tribunes net als zijn drummer en percussionist in dialoog gingen met van Rossems geklop op twee houten barkrukken van een café terwijl de toeschouwers gingen zitten tijdens ‘Groot’.

Atypisch voor een Sportpaleisshow zou ie veel praten, zo kondigde hij al vroeg in de show aan. Zo vreemd is dat niet, ook Adeles jongste passage herinneren we ons als een concert waarin ze bijzonder veel aan het praten sloeg. Bij Adele konden we dat niet meteen plaatsen waarom ze dat deed. Bij Metejoor wel. Hij heeft met twee albums gewoon niet genoeg materiaal om daar een show van twee uur en half mee te vullen. Wat ons betreft mocht ie gerust zijn twee delen, ook omdat er bijzonder veel kinderen in de zaal zaten – De Sinterklaasshow valt vroeg dit jaar, dachten we er even bij - zoals de vijfjarige Sterre die helemaal uit haar lood geslagen bleek wanneer ze met hem ‘1 op een miljoen’ mocht meezingen, herleiden tot zo‘n twee keer vijftig minuten. Dat pse belgium steevast voor lange (niet zelden té lange shows) gaat van half negen tot half twaalf, is niet altijd de beste keuze werd opnieuw bewezen.

Openen deed de show toen we backstagebeelden zagen van Metejoor, zijn band en backings (een fles wijn bleek geopend, Lisa blijkt nog steeds cola te drinken en Metejoor schminkte zichzelf) en de rest van de crew. Daarbij kon het publiek de berichtjes lezen die de zanger van zijn collega’s zoals Bart Peeters, Natalia, Regi, Jaap Reesema en Meneer de Burgemeester (we zeiden het toch, dat die Sinterklaasshow vroeg viel dit jaar?). Dat het merendeel van die artiesten deel uitmaakt van de be.at/pse belgium family is géén toeval. Van Rossem liet trouwens op zich wachten toen ie aan de praat was met Daan. Hij zat op dat moment op het toilet, wat een leuke ‘the shit’-grap opleverde. Daan was het dan ook die vol bombast, ondersteund door buisklokken met ‘Metejoor’ de zanger aankondigde.

Toen Metejoor tijdens het openingsnummer ‘Kom dichterbij’, ‘schreeuw het uit’ zong, bleek dat al de eerste cue voor het publiek om te beginnen gillen. Via ‘Zo anders’ kwam ie bij de Stef Bos-cover ‘Geef licht’ waarbij de fans hun smartphonelichtjes bovenhaalden en we ook een hartje en de letters van de artiest in gele lichtjes verwerk zagen op fanbordjes. Even moest ie alles op orde zien te krijgen ‘in het kopke’ want aan het begin van zijn show ging de zanger even de mist in toen ie een refrein had overgeslagen. Zijn bindteksten bleven meestal dezelfde zoals in de zomer. Zo vroeg ie aan de mannen wie er verplicht was om mee te gaan met vrouwlief en stelde daarbij vast dat er sommigen helemaal vooraan stonden waardoor ze ‘dubbel gejost’ waren. Tijdens ‘Blij om jou te zien’ filmde hij zichzelf en de fans op het middenplein die naar hem terugzwaaiden. Alleraardigst allemaal. Net als het werk van de lichtman die tijdens ‘Spookrijder’ een wave van wit licht over de catwalk liet schijnen naar het B-podium toe.

Via ‘Laat me los’, Metejoors cover van Daans ‘Housewife’ waarbij de vaststelden dat de strijkers thuis waren gebleven, ze kwamen uit een doosje, begeleid door wit stroboscopisch licht en visuals met gebroken spiegels, kwamen we bij een fel meegescandeerd ‘Nu of of nooit’ en ‘oho’ meezingen in ‘Wie ga ik zijn’. De reggaekaart trok de Kempenaar vervolgens in ‘Horizontaal’ dat ie voor de dansers én de chillers bracht. Maar het was met de komst van Snelle tijdens ‘Kijk ons nou’ waar de fans massaal begonnen op mee te zwaaien en waarbij Metejoor met zijn kont draaide, dat de show die traag uit de startblokken kwam ondertussen eindelijk op dreef bleek gekomen te zijn. Eindigen deed ie het eerste deel met ‘Wat wil je van mij’, samen met Hannah Mae. Die live samenwerkingen met Nederlanders bleken een schot in de roos en het niveau van de show op te tillen.

Het tweede deel begon met een akoestische set op het B-podium met ‘1 cappuccino’, het allereerste liedje dat Metejoor ooit geschreven had voor ie zijn carrière als artiest was begonnen. Onder andere de akoestische gitaren, woodblock en melodica begeleidden het nummer. Via ‘Ik hou van jou’ dat ie vijf jaar geleden al bracht als voorprogramma van Niels Destadsbader in het Sportpaleis, belandde Metejoor bij het zeer repetitieve ‘Boeit me geen’ en ‘Je hoeft niet bang te zijn’ dat helaas net als de voorgaande nummers in het tweede deel bewees het resultaat van zwakke/nog geen voldragen song writing te zijn.

Helmut Lotti steekt ook zo’n nummers uit het begin van zijn carrière in zijn set. Met dat verschil dat ie de draak – terecht – steekt met de teksten die hij destijds neerpende. Bij Metejoor voelde het begin van het tweede deel vooral als niet Sportpaleiswaardig aan, als vullertjes naast het vele gebabbel, dat de spanningsboog van het concert ondermijnde om toch vooral maar aan die twee uur en half te geraken.  

Tijdens ‘Het pleintje’ zagen we Metejoors zus Lisa even hinkelen op het podium. Héérlijk was dat om te zien. Met haar strakke haren, mega lange staart (die leek te solliciteren voor een rol van Rapunzel) straalde ze de ganse tijd overigens veel meer internationale star quality uit dan haar broer. De rechter- en linkerkant van het Sportpaleis werden vakkundig uitgespeeld tegenover elkaar en die ‘oho’’s stevig meegezongen. ‘Dit voelt ook als niet werken, maar het is wel stressen’ tekenden we nog op tijdens die song waarin de piano- en drumbegeleiding prominent door de geluidsmix klonk. Hét vocale hoogtepunt van de show was onmiskenbaar ‘Schaduw’, een cover van ‘Shallow’. Schijnbaar moeiteloos haalde Lisa daarbij die moeilijke hoge noten terwijl de camera’s op haar uitzoomden. Wat een magistraal moment! Zo eentje dat de Vlaamse armoeiigheid/middelmatigheid van zo veel Vlaamse producties die we al zagen in het Sportpaleis ein-de-lijk eens overtroffen werd met iets wat we gerust – en we durven het stellen na twee dagen in Londen doorgebracht te hebben – van internationaal niveau kunnen noemen. Kippenvel.

Londen bracht Metejoor ook bij ‘Stapelbed’ en zijn vriend Tim die zeven jaar geleden uit het leven was gestapt. Op het einde werd zijn foto geprojecteerd die een groot applaus kreeg. Sommige songs van artiesten kunnen echter té persoonlijk zijn om ons te raken. Dit was er zo eentje. De finale kondigde zich aan waarin Metejoor voor wie er nog aan twijfelde bewees waarom ie zijn plek in het Sportpaleis verdiende: ‘Een ster’ mede dankzij een straf arrangement, een stevig meegeklapt en -gezongen ‘Rendez-vous’ met Emma Heesters en dito ‘Dit is wat mijn mama zei’ waarin de ‘oho’s ook stevig meegekeeld werden, en een oerdegelijk ‘Laat ons een bloem’ deden de fans verlangen naar meer. Met de oh’s uit ‘7 Nation Army‘ en ‘We want more’ scanderend, riepen ze Metejoor terug.

Tranen in de ogen kreeg ie op het einde van ‘Eigen schuld’ toen het publiek, we hoorden vooral vrouwenstemmen, de lyrics voor hun rekening hadden genomen alsof 17.000 toeschouwers hem collectief vergaven voor wat er misgegaan is in zijn relatie met Britt die uiteindelijk op de klippen liep. Met de vijfjarige Sterre zong ie zoals gezegd daarna ‘1 op een miljoen.’ Maar dat Babet er niet zou zijn in het Sportpaleis, bleek een leugentje. Na een tijdje kwam ze het podium op en redde ze het awkward maar wel schattig moment door het nummer op het zangniveau te brengen waar het hoort te zijn: hoog terwijl de fans hun smartphonelichtjes toonden en verborgen door de smartphone even tegen de borst te houden, wat tot een magisch lichteffect leidde. Nog een keer verschenen de troms op de tribunes om afsluiter ‘Hoe kon ik zo dom zijn’ te begeleiden. Een song die dé Sportpaleisfactor helemaal in zich heeft en dan ook stevig meegezongen en meegeklapt werd. Een concert van Metejoor onder het blauwe dak bleek kortom zo dom nog niet. En de man had in tegenstelling tot zijn collega Regi wel een deftige merchandise stand bij met een brede waaier aan producten.

Op 1 november 2025 staat Metejoor opnieuw in het Sportpaleis. Hij slaat dus een jaartje over om te werken aan nieuw materiaal en een nieuwe show. Zeker geen verkeerd idee, Joris en Hans.

< Bert Hertogs >